Cotopaxi-fietstocht
Als de zon opkomt in Quito, is de stad bedekt met mist. Alles is grijs en de bergen worden geblokkeerd door de zware wolken in de buurt. "Het wordt een koude en regenachtige dag", zeg ik tegen mezelf voordat ik mijn spullen en kleding klaarmaak voor de mountainbiketocht van vandaag naar Cotopaxi.
Ontmoeting met de groep
Ik ging op pad om de rest van de groep te ontmoeten in La Union, een bakkerij in het Mariscal-gebied van Quito. We kregen te horen dat we vóór 7 uur moesten arriveren als we willen ontbijten, zodat we vroeg kunnen beginnen met fietsen en de middagregens kunnen vermijden. Toen ik echter naar het westen keek, zag ik dat de regen had besloten om vóór het schema aan te komen.
We zetten allemaal onze tassen en spullen voorin de 4 × 4 en begonnen onze reis naar de berg. In de auto zaten een 24-jarige solo-backpacker uit Duitsland, een Amerikaans echtpaar van middelbare leeftijd en een man uit India. Plus onze gids en chauffeur voor de dag, die al bijna 5 jaar voor het bedrijf werkte. Mijn eerste gedachte was hoe divers deze groep mensen was en hoe interessant hun reisverhalen moesten zijn, dus ik was opgewonden voor de rest van de dag. Mijn tweede gedachte was om de gids te vragen of hij dacht dat de wolken zouden verdwijnen zodat we de berg konden zien. “Het weer in Ecuador is zo onvoorspelbaar dat we in een tijdsbestek van 1 uur de vier seizoenen kunnen hebben in een land zonder seizoenen. Probeer ook te onthouden dat wat we hier in Quito zien, misschien anders is dan wat we gaan ervaren als we eenmaal bovenaan zijn, we rijden naar 4500 meter boven zeeniveau, dus we kunnen boven de wolken komen. " zei de gids enthousiast.
De reis naar de vulkaan Cotopaxi
We reden anderhalf uur en reden met elke minuut verder van de stad, waarbij we boerderijen en vee verving door gebouwen en verkeer. Terwijl we onze bestemming naderen, kan ik de natuurlijke schoonheid van Ecuador volledig om ons heen zien. De bezienswaardigheden van uitgestrekte dennenbossen die de glooiende uitlopers van de Avenue of the Volcanoes bedekken en steile heuvels aan beide zijden van de weg waar inheemse boeren hun veld bewerken terwijl ze hun kleurrijke traditionele kleding dragen, geven beide een prachtig beeld van het platteland van Ecuador.
We zijn eindelijk aangekomen bij de ingang van de Nationaal park Cotopaxi. De verharde weg waar we de hele dag op gereden hadden, verdwijnt plotseling en maakt plaats voor een onverharde weg die ons naar de parkeerplaats aan de voet van de gletsjer van Cotopaxi brengt. Ik denk bij mezelf: "vreselijke weg voor auto's, geweldig voor fietsen." De onverharde weg begint steiler te worden en langzaam voel ik de lucht dunner worden: we beginnen echt te klimmen. Terwijl we verder klimmen, bevinden we ons midden in de wolken, alsof de auto plotseling in een vliegtuig was veranderd. Alles om ons heen is nu bedekt met het katoenwit van wolken. Plots, na een bocht, verdwijnen alle wolken. Ik check mijn hoogtemeter en we zijn op 4400 meter boven de zee: we zijn boven de wolken gereden in onze 4 × 4.
We vervolgen de klim, maar nu ligt voor ons het onbelemmerde uitzicht op 's werelds hoogste actieve vulkaan. Het is letterlijk en figuurlijk adembenemend. Het wit van de gletsjer staat in schril contrast met het blauw van de lucht en je kunt de top voor je zien. Ik draai me naar de andere kant en word getroffen door het zicht op alle andere toppen in de Laan van de vulkanen, allemaal zwevend boven de wolken. Ik tel negen met sneeuw bedekte bergen die zich uitstrekken zover het oog reikt. We parkeren de auto waar de weg ophoudt, en de gids brengt de fietsen van het dak naar beneden. Het is tijd om bergafwaarts te gaan.
Op 4500m vriest de wind. De windstoten van de bodem brengen waterdruppels naar boven die in de kou in sneeuw veranderen. De gids geeft ons een veiligheidsbriefing en onze helmen en vertelt ons dat we snel naar beneden moeten gaan voordat we het echt koud krijgen. Ik zeg gedag tegen de berg, want ik zal snel afdalen en ik weet niet of de wolken zullen bewegen.
Cotopaxi Biking - Downhill-actie!
De eerste zeven kilometer zijn steil; we moeten afdalen van 4500m tot 3800m. De onverharde weg in combinatie met goede fietsen maakt de afdaling opwindend en voor ik het weet sta ik aan de voet van Cotopaxi nogmaals, waar de lucht zo dik is dat je hem kunt inslikken, en waar het lang niet zo koud is als aan de bovenkant. In het uitlopend dal van Limpiopungo moest ik dubbel checken of ik niet de verkeerde hoek was ingeslagen en in een film terechtkwam die zich afspeelde op een buitenaardse planeet. Enorme rotsen van eerdere vulkaanuitbarstingen bezaaien de hele vallei, met rivieren zigzaggend over. Alleen kleine paarse bloemen overleven op deze hoogte naast kleine struiken, korstmossen en stro. We fietsen de rest van de dag op dit terrein.
Fietsen Cotopaxi National Park
Net als de rivieren doorsnijdt onze groep motorrijders door de valleien en oude lavavelden en fietst langs grote groepen wilde paarden. We zijn omringd door de schoonheid van dit ongerepte paradijs. Rond het middaguur stoppen we aan de oevers van een riviertje en begint onze gids met het serveren van een zelfgemaakte lunch. Terwijl we eten, vliegen endemische vogels zoals de Caracara en Curiquinge bovenop ons hoofd, op zoek naar overgebleven spinaziequiche.
Na de lunch beginnen de wolken te bewegen en in minder dan twintig minuten moet iedereen zijn jas en extra broek uitdoen, want de zon schijnt nu en de wolken zijn weg. Het regende duidelijk een paar mijl naar het noordoosten, maar waar we stonden, waren het blauwe luchten en vrij uitzicht op de Cotopaxi, de Rumiñahui en de Sincholagua, de drie bergen in onze directe omgeving. Na tien minuten fietsen in de zon was ik helemaal verbrand. Ik was vergeten zonnebrandcrème te gebruiken omdat het 's ochtends bewolkt was geweest.
De gids legde me uit dat in grote hoogte de zon brandt meer, iets wat ik nu empirisch kon bewijzen. Ik smeerde extra zonnebrandcrème op en we vervolgden onze rit naar de noordkant van het park, waar we een wilde meute van dertig of meer Alpaca's tegenkwamen. Ik had ze nog nooit eerder in het wild zien rennen. Toen we het einde van de rit naderden, haalden we de wolken in die uren daarvoor naar het noordoosten waren geblazen, en we bevonden ons in een stortbui van bijbelse proporties. Alsof de gids inderdaad de afgelopen 5 jaar in dit park had gewerkt, werd alles wat hij me vertelde over het weer waar. We ervaarden regen, zon, ijs en wind in een tijdsbestek van vier uur, en in het begin, toen de hoop op een heldere dag vaag was, klommen we boven de wolken om de berg van dichtbij te bekijken.
We hebben alles wat we hadden kunnen hopen op één dag. Voordat we geïrriteerd konden raken door de regen, waren we allebei doorweekt en klaar met de tour, dus we konden alleen lachen en lachen om de geweldige dag die we net hadden gehad. We plaatsten de fietsen op het dak, wisselden contactgegevens uit tussen iedereen en sliepen de hele rit terug naar Quito.
Deze bergafwaartse mountainbiketocht neemt je mee voor een opwindende rit langs de hellingen van de Cotopaxi-vulkaan, de hoogste actieve vulkaan ter wereld. Voor meer informatie over onze Cotopaxi Bike Tour, neem contact op met een lid van ons team.
Gast geschreven door: Ana Lucía Noboa (BIKING DUTCHMAN)
