Charles Darwin en de Galapagoseilanden
De geschiedenis van de Galapagoseilanden en Charles Darwin zullen voor altijd met elkaar verweven zijn. Het was Darwins bezoek aan de Galapagos in 1835 dat de inspiratie vormde voor zijn beroemde Theorie van Evolutie en Natuurlijke Selectie, waardoor de wereld van de wetenschap voor altijd veranderde. In ruil daarvoor kreeg Galapagos wereldwijde erkenning als unieke reisbestemming.
In Darwins eigen woorden:
“De natuurlijke historie van deze archipel is heel opmerkelijk: het lijkt een kleine wereld op zichzelf.”
Tegenwoordig kunnen bezoekers van de Galapagos deze opmerkelijke plek ervaren en in de voetsporen van Darwin treden.
De eilanden zijn een levend laboratorium van evolutie, waar men uit de eerste hand getuige kan zijn van de biologische verschillen tussen verwante soorten op nabijgelegen eilanden. Je kunt ook paden kruisen met ongelooflijke endemische wezens die nergens anders op de planeet te vinden zijn.
Ongelooflijk genoeg tonen de dieren op Galapagos nog steeds geen angst voor mensen, zoals Darwin zelf al die jaren geleden in zijn reisnotities beschreef. Dit maakt de Galapagoseilanden zo’n unieke en aantrekkelijke reisbestemming voor wilde dieren.
Blijf lezen om meer te leren over Charles Darwin en Galapagos. We vertellen het hele verhaal van zijn weken op de archipel. Welke eilanden bezocht Darwin? Welke dieren kwam hij tegen? Wat was het dat zijn eureka-moment inspireerde? En wat is vandaag de dag de erfenis van Darwin op de Galapagoseilanden?
Wie was Charles Darwin?
Charles Robert Darwin werd geboren in Shrewsbury, Engeland op 12th Februari 1809.
Hij had het geluk geboren te worden in een vooraanstaande medische familie. Zijn vader was arts, terwijl zijn grootvader, dr. Erasmus Darwin, een beroemd botanicus was geweest.
Hoewel hij een onopvallend gemiddelde student aan de universiteit was, veranderde Darwins leven dramatisch nadat hij hem had overtuigd Kapitein Robert Fitzroy om hem mee te laten gaan op een ontdekkingsreis aan boord van de HMS Beagle.
Over het bezoek van Charles Darwin aan de Galapagoseilanden
Het was tijdens de vijfjarige reis van de HMS Beagle dat Charles Darwin voet zette op de Galapagos-eilanden. Laten we wat dieper ingaan op wat hij daar deed, en hoe het was om de wereld van de wetenschap voor altijd te veranderen.
Wanneer ging Charles Darwin naar de Galapagoseilanden?
De HMS Beagle vertrok op 27 september vanuit Plymouth, Engelandth December 1831, voorbereid op 5 lange jaren op zee.
Het belangrijkste doel van de reis was om de zuidelijke kustlijn van Amerika in kaart te brengen en onderweg wetenschappelijke gegevens en botanische exemplaren te verzamelen.
De Beagle bereikte de Galapagos-eilanden op 15th September 1835, tijdens haar terugreis.
Hier is een kaart van de volledige route die de HMS Beagle heeft gevaren, inclusief haar stop op de Galapagoseilanden.
Wat veel mensen zich tegenwoordig niet realiseren is dat Charles Darwin en de Beagle slechts vijf weken op de Galapagoseilanden hebben doorgebracht. In werkelijkheid was het destijds een tamelijk onbelangrijk onderdeel van de totale reis.
Wat deed Charles Darwin op de Galapagoseilanden?
De rol van Charles Darwin tijdens de missie van de HMS Beagle was als natuuronderzoeker, om wetenschappelijke informatie en botanische soorten te verzamelen.
Darwin vulde notitieboekjes met schetsen en observaties van de planten, dieren en geologie die hij tegenkwam. Hij stuurde ook veel monsters van fossielen, gesteenten en biologische exemplaren terug naar Engeland.
Het is eerlijk om te zeggen dat Darwin geïnspireerd werd door wat hij op de Galapagos aantrof. Hoewel de vijf weken die hij op de Galapagos doorbracht slechts 5% van zijn totale reis vertegenwoordigden, wijdde Darwin ongeveer een kwart van zijn aantekeningen aan de tijd die hij hier doorbracht.
Hoewel de exemplaren die hij van de Galapagos meenam ongeorganiseerd waren en in sommige gevallen verkeerd gelabeld waren, zouden ze de zaden zijn die zijn latere ideeën plantten.
Waarom was het bezoek van Charles Darwin aan Galapagos zo belangrijk?
Darwins bezoek aan de Galapagoseilanden was destijds misschien een onbeduidend onderdeel van de reis, maar de wetenschappelijke sprong voorwaarts die daaruit voortkwam, is vandaag de dag nog steeds uiterst belangrijk.
Wat ontdekte Darwin op de Galapagos?
Het begon als een algemene observatie die door zijn hersenen zweefde. Het was hem opgevallen dat elk eiland dat hij bezocht vergelijkbare wezens had, maar met verschillende aanpassingen en verschillen. De snavels van Galapagos Mockingbirds waren bijvoorbeeld op elk eiland anders gevormd. Deze verschillen waren vaak subtiel, maar konden zeker geen toeval van de natuur zijn.
Het leek Darwin dat dezelfde oorspronkelijke soort zich had aangepast aan de unieke habitat en omgeving die op elk eiland te vinden was, zozeer zelfs dat zich in de loop van de tijd verschillende ondersoorten hadden ontwikkeld.
Charles Darwin en de oorsprong van soorten
Bij zijn terugkeer naar Engeland ontwikkelde Darwin zijn theorie gedurende de volgende twintig jaar. In 2 publiceerde hij eindelijk zijn bevindingen zodat de wereld deze kon zien in zijn inmiddels beroemde boek “On the Origin of Species'.
Destijds werd zijn boek door de kerk als uiterst controversieel beschouwd. Darwin suggereerde dat de biologische oorsprong van het leven niet alleen aan God te danken was. Zelfs Darwin zelf, als streng christen, had zijn twijfels.
Laten we de belangrijkste wetenschappelijke theorieën die hij met de wereld deelde eens nader bekijken.
Darwins evolutietheorie
Darwin ontwikkelde zijn oorspronkelijke observaties over de verschillen tussen soorten op de Galapagoseilanden verder. Wat als soorten zouden evolueren volgens hun lokale omgeving?
Darwin heeft met succes aangetoond dat een enkele soort op de Galapagos verschillende fysieke eigenschappen en gedragingen kon ontwikkelen op basis van de voedselbronnen die ze op elk eiland aantroffen.
Deze theorie wordt ook wel ‘natuurlijke selectie’ of ‘survival of the fittest’ genoemd. Dat wil zeggen dat een gunstige fysieke eigenschap, zoals een lange snavel, de overlevingskansen van soorten in een bepaalde, geïsoleerde habitat kan vergroten. Die eigenschap heeft daarom een grotere kans om te overleven en genetisch te worden doorgegeven. Bij elke nieuwe generatie wordt de eigenschap daarom verder overdreven.
Tegelijkertijd gaan minder gunstige fysieke eigenschappen die de overlevingskansen in die omgeving niet vergroten, in de loop van de tijd genetisch verloren.
Daarom kwam Darwin tot de conclusie dat soorten in staat zijn om in de loop van de tijd te evolueren in de zoektocht naar overleving. Bovendien kunnen soorten in verschillende omgevingen op verschillende manieren evolueren.
Was al het leven op aarde op zo’n manier geëvolueerd? Welke implicaties had dit voor de oorsprong van de mens en onze evolutie?
Darwins theorie van het endemisme
Een ander idee dat centraal stond in Darwins werk was dat van het endemisme. Dat wil zeggen dat een soort maar op één specifieke plek op aarde voorkomt, en nergens anders.
De Galapagoseilanden waren voor Charles Darwin het perfecte voorbeeld om dit aan te tonen.
Galapagos is vrij uniek omdat de archipel zich op een zeer geïsoleerde locatie bevindt en onder water is gevormd vulkanen midden in de Stille Oceaan. Al het leven dat op de eilanden werd aangetroffen, moest dus van elders zijn gemigreerd, vermoedelijk het Zuid-Amerikaanse continent. Toch bestaan zoveel soorten die hij hier tegenkwam nergens anders op aarde.
Nog merkwaardiger was dat Darwin een verscheidenheid aan kleine eilanden in de Galapagos had bezocht, allemaal tamelijk dicht bij elkaar, en toch had hij zelfs tussen deze eilanden verschillende endemische soorten gevonden.
Hij stelde daarom voor dat de wezens die op de Galapagoseilanden leven afkomstig waren uit Zuid-Amerika, en toch op verschillende manieren in de omgeving van elk eiland waren geëvolueerd om nieuwe, endemische soorten en ondersoorten te vormen.
Welke dieren bestudeerde Charles Darwin op de Galapagoseilanden?
Laten we nu eens kijken naar enkele specifieke voorbeelden van de wezens die Charles Darwin op de Galapagoseilanden bestudeerde.
Darwin en de Galapagos-spotvogel
Darwins eureka-moment kwam eigenlijk voort uit de Galapagos-spotvogel.
Tegenwoordig kunnen bezoekers het verschil in grootte en vorm van de snavels van de spotvogels tussen elk eiland opmerken. In het bijzonder de Eiland Española Mockingbird heeft een langere en meer uitgesproken snavelcurve dan de andere Galapagos Mockingbird-soorten. Dit helpt hen om voorzichtig een klein gaatje in zeevogeleieren te tikken, een belangrijke voedselbron op dat specifieke eiland.
Darwin en Galapagosvinken
Een andere belangrijke soort die Darwin op de eilanden verzamelde, was de eenvoudige vink.
Galapagos vinken (ook bekend als Darwin's Finch) hebben verschillende snavelvormen en -groottes, afhankelijk van hun belangrijkste voedselbron op elk eiland. Terwijl de cactusvink een lange, scherpe snavel nodig heeft om voedsel te zoeken op de Opuntia Cactus, heeft de grondvink een meer ronde snavel die geschikt is voor het eten van zaden en het openbreken van noten.
Dit diagram laat duidelijker de verschillen zien tussen elke vinkensoort die tegenwoordig op de Galapagos voorkomt. Kijk hoeveel u er kunt onderscheiden als u op bezoek komt!
Charles Darwin en de Galapagos-schildpad
Nog een nieuwsgierige Galapagos dieren die Charles Darwin tegenkwam is de Reuzenschildpad van de Galapagos.
De Galapagos-schildpad is een fantastisch voorbeeld van eilandgigantisme. Wanneer dieren op geïsoleerde locaties leven (bijvoorbeeld afgelegen eilanden) met voldoende voedselbronnen en zonder roofdieren, kunnen ze groter worden dan in hun normale, beperktere omgeving.
De schildpadden zijn ook een prachtig voorbeeld van evolutie die specifiek is voor verschillende eilandhabitats.
Bekijk het onderstaande diagram. Je zult zien dat sommige schildpadden een langere nek hebben en een schild dat aan de voorkant omhoog buigt als een zadel. Deze soorten worden aangetroffen op eilanden zonder een overvloed aan planten of struiken op de grond. Ze overleven door hoger hangend voedsel te eten, zoals het fruit en de kussentjes van cactusplanten. Hun geëvolueerde genetische eigenschappen helpen hen hogerop te reiken om te eten.
Ondertussen hebben schildpadden op verschillende eilanden meer typische koepelvormige schelpen. Ze hadden het geluk om op eilanden te landen met overvloedige voedselbronnen op grondniveau, dus hadden ze geen langere nek nodig.
Bedenk dat al deze schildpadsoorten afkomstig zijn van dezelfde soort op het vasteland. Hoewel elk Galapagos-eiland niet ver van het volgende ligt, kwamen ze op elk eiland zeer verschillende natuurlijke omgevingen tegen. Het zijn dus de verschillen in het evolutionaire proces die ons de twaalf verschillende ondersoorten opleveren die vandaag de dag op de eilanden leven.
Andere voorbeelden van evolutie op de Galapagoseilanden
Hoewel niet specifiek door Darwin genoemd in zijn literatuur, zijn er nog vele andere voorbeelden van de evolutie van soorten die gemakkelijk door bezoekers kunnen worden waargenomen.
Neem het geval van de Marine Iguana. Oorspronkelijk stamden ze af van landleguanen op het vasteland. Ze moesten leren zwemmen om te kunnen overleven op een dieet van zeewier. Fysiek heeft de evolutie hen een speciaal bloedpigment gegeven dat meer zuurstof vasthoudt, essentieel voor lange duiken. Hun tanden werden scherper om algen en zeewier van de rotsen weg te snijden. Lange klauwen ontwikkeld om gladde rotsen onder water vast te pakken. De staart van de zeeleguaan werd gestroomlijnd om vakkundig te kunnen sturen tijdens het zwemmen. Een plattere snuit gaf gemakkelijker toegang tot voedsel op de rotsen.
Dankzij hun unieke neusgatklieren kunnen ze na het zwemmen ontzilten (zout uit hun neus spuwen). Hun huid werd ook donkerder voor een betere opname van de zonnewarmte, zodat ze warm bleven in de koude wateren van de Galapagos. Al met al was het een behoorlijk opmerkelijke transformatie van landleguaan naar zeeleguanensoort!
De Vliegende aalscholver is nog een geweldig voorbeeld. Alleen te vinden op Isabela en Fernandina Op de eilanden ten westen van de archipel is deze unieke aalscholver vergeten hoe hij moet vliegen.
In hun nieuwe leefgebied vonden ze weinig landroofdieren die vogelsoorten zoals aalscholvers bedreigen. Tegelijkertijd werden hun beste voedselbronnen diep in de oceaan gevonden.
De Galapagos Aalscholver onderging dus twee belangrijke evolutionaire aanpassingen. Ten eerste ontwikkelden ze krachtige achterpoten om onder water te manoeuvreren. Vervolgens krompen hun vleugels en zakten ineen, waardoor kleine vleugelstompjes achterbleven op de plaats van hun voorheen krachtige ledematen.
Zo werd de Galapagos-aalscholver een vliegende aalscholver. Een zeer bekwame zwemmer en duiker, maar nu volledig niet in staat om te vliegen.
Last but not least: maak kennis met de Galapagospinguïn. Deze aanpassing is misschien wel de gekste van allemaal, aangezien een soort uit de Antarctische wateren is geëvolueerd om op de evenaar te leven!
Hun meest voor de hand liggende aanpassing is de fysieke grootte. Ze verloren overtollig lichaamsvet dat niet langer nodig was om ze warm te houden, waardoor ze gestroomlijnd bleven voor warme weersomstandigheden.
Maar zelfs dat is niet genoeg om een Galapagospinguïn koel te houden op een warme dag. Het belangrijkste Galapagos Penguin aanpassing is hun methode van thermoregulatie. Pinguïns hebben geen zweetklieren, dus als ze het te warm krijgen, moeten ze hun gedrag aanpassen. De Galapagospinguïn brengt een groot deel van de dag door ondergedompeld in het koele water of onder schaduwrijke rotsoverhangen. De Galapagospinguïn heeft ook geleerd hoe hij moet hijgen als een hond om koel te blijven.
Welke eilanden bezocht Darwin op Galapagos?
Vanwege hun korte verblijf op de Galapagoseilanden hadden Charles Darwin en de HMS Beagle slechts de gelegenheid om een handvol eilanden te verkennen.
Hoewel de Beagle zelf te groot was om te landen, zou het schip voor de kust voor anker gaan, terwijl Darwin een kleiner vaartuig aan land zou nemen om te verkennen.
Voor degenen die in de voetsporen van Darwin willen treden, laten we eens kijken op welke eilanden hij daadwerkelijk voet zette.
1. San Cristobal (destijds Chatham genoemd)
📌 15-23 september 1835
Op San Cristobal raakte Charles Darwin geïntrigeerd door de reuzenschildpadden.
“Terwijl ik verder liep, ontmoette ik twee grote schildpadden, die elk minstens 200 pond moeten hebben gewogen: de een was een stuk cactus aan het eten, en toen ik dichterbij kwam, staarde hij me aan en liep langzaam weg; de ander gaf een diep gesis en trok zijn kop in.’ (17 september 1835)
Darwin verzamelde hier ook plantensoorten en lavasteenmonsters. Ondertussen heeft de Beagle-bemanning verschillende reuzenschildpadden gevangen als voedsel.
2. Floreana-eiland (destijds Charles genoemd)
📌 September 24-28, 1835
Floreana-eiland in die tijd was het een Ecuadoraanse strafkolonie die werd gerund door een mede-Engelsman, dus een groot deel van de bemanning ging aan land om rondgeleid te worden.
Darwin genoot van zijn verkenningstocht naar de hooglanden van Floreana.
“Het bos werd langzamerhand groener; en zodra we de bergkam van het eiland overstaken, werden we gekoeld door een fijne zuidelijke bries, en werd ons zicht verfrist door een groene en bloeiende vegetatie. In dit hogere gebied zijn grove grassen en varens in overvloed aanwezig.” (25 september 1835)
Hij verzamelde hier ook meer exemplaren van vogels, dieren en planten uit de Galapagos.
3. Isabela-eiland (destijds Albermarle genoemd)
📌 28 september - 4 oktober 1835
On Isabela Island Darwin kwam een grote kolonie zeeleguanen tegen.
'De rotsen aan de kust waren rijk aan grote zwarte hagedissen van anderhalve meter lang; en op de heuvels kwam een lelijke geelbruine soort even vaak voor. We zagen veel van deze laatste soort, sommigen onhandig wegrennen en anderen schuifelend in hun holen. ' 2 oktober 1835
Een zorgvuldige ontleding van een zeeleguaan leidde tot zijn ontdekking dat ze zich voedden met een dieet van onderwateralgen.
4. Santiago Island (destijds James genoemd)
📌 8 - 17 oktober 1835
Darwin genoot nogal van zijn tijd Santiago eiland, waar hij een tent opzette en proviand bij zich had om een hele week ter plaatse door te brengen. Hij was in zijn element en verzamelde een scala aan soorten, waaronder Galapagos vogels, vissen, reptielen, insecten en planten.
‘Het lagere gebied was bedekt met bijna bladerloze struiken, maar de bomen waren hier groter dan elders, en sommige hadden een diameter van meer dan zestig centimeter. Het bovenste gedeelte, dat door de wolken vochtig wordt gehouden, ondersteunt een groene en bloeiende vegetatie.” (8 oktober 1835)
5. Andere eilanden die de HMS Beagle heeft bezocht
Charles Darwin bracht ook beperkte tijd door aan de wal in Marchena, Genuees, en Pinta-eilanden (toen respectievelijk Bindloe, Tower en Abingdon genoemd).
Ten slotte voer de HMS Beagle naar het noordwesten om te onderzoeken Wolf- en Darwin-eilanden (Wenham en Culpepper), voor een lange reis over de Stille Oceaan richting Tahiti.
De erfenis van Charles Darwin op de Galapagos
We hebben dus de geschiedenis van Charles Darwin en Galapagos besproken. Hoe zit het met zijn nalatenschap vandaag op de eilanden?
Om te beginnen heeft Darwin zowel een Galapagos-eiland als een vulkaan naar hem vernoemd.
Er is ook de Onderzoeksstation Charles Darwin in Puerto Ayora on Santa Cruz Island. De faciliteiten van het onderzoeksstation werden in 1964 ingehuldigd. Het dient als basis voor wetenschappers om belangrijk onderzoek uit te voeren op de Galapagoseilanden en om advies te geven aan de Galapagos Park Authority voor de succesvolle exploitatie van het park. Ze organiseren ook belangrijke natuurbehoudsprojecten die helpen de flora, fauna en habitats van de Galapagos te beschermen en te herstellen.
Ik raad ten zeerste aan om tijdens je vakantie een bezoek te brengen aan het Charles Darwin Station Galapagos Vakantie. Het biedt een prachtige gelegenheid om meer te weten te komen over het schildpaddenfokproject en ander natuurbeschermingswerk van de Charles Darwin Stichting.
Heel toepasselijk hebben ze ook verschillende beelden en kunstwerken gewijd aan Charles Darwin tentoongesteld.
Dus bijna twee eeuwen na Darwins bezoek spelen zijn naam en nalatenschap nog steeds een grote rol in de bescherming en het behoud van de eilanden, zodat toekomstige generaties ervan kunnen genieten.
Hoe kun je in de voetsporen treden van Charles Darwin op Galapagos?
Het beste nieuws voor toeristen is dat het tegenwoordig gemakkelijk is om in de voetsporen van Darwin te treden. Je kunt niet alleen landen op enkele van de locaties die Darwin bezocht, maar je kunt ook dezelfde endemische soorten en hun evolutionaire eigenaardigheden spotten die Darwin zo inspireerden.
In feite zijn de Galapagoseilanden nog steeds de beste plek op aarde om getuige te zijn van de effecten van de evolutie van soorten.
Wat is de beste manier om dit te doen Bezoek de Galapagos eilanden?
Klein vaartuig Galapagos-cruises zijn perfect om in korte tijd veel eilanden te bestrijken. Cruisen wordt aanbevolen om de volledige diversiteit van Galapagos te ervaren vogelstand, dierenen habitats.
A Galapagos Landtourbiedt daarentegen meer flexibiliteit en vrijheid om uw eigen reisroute te bepalen en zelf meer te verkennen. Landtours zijn ook budgetvriendelijker.
Het is ook mogelijk om afgelegen Darwin- en Wolf-eilanden te bezoeken op een specialist, Live-aan boord van de Galapagos-duikcruise. Hier kunnen ervaren duikers de oceaan delen walvishaai, hamerhaaien, Manta'sEn nog veel meer.
Voor hulp bij het boeken van uw Ecuador of Galapagos-reis, neem contact met ons op voor een GRATIS QUOTE. Happy Gringo hebben bijna 20 jaar ervaring met het helpen van meer dan 10 toeristen om hun droomvakantie succesvol te laten plaatsvinden.
Net als de Galapagos-eilanden, wij zijn gespecialiseerd in op maat gemaakte routes, inclusief het vasteland Ecuador Amazone regenwoud, Wolken Bos, Peru, Colombia, en nog veel meer.
Het is ook mogelijk om afgelegen Darwin- en Wolf-eilanden te bezoeken tijdens een gespecialiseerde Live-aboard Galapagos-duikcruise. Hier kunnen ervaren duikers de oceaan delen met walvishaaien, hamerhaaien, manta's en nog veel meer.
Leuke Charles Darwin-feiten
- In zijn jeugd verliet Darwin de medische school aan de Universiteit van Edinburgh. Hij noemde dat hij zich verveelde door de lezingen en een hekel had aan het zien van bloed.
- Tijdens zijn verblijf op de eilanden probeerde Charles Darwin op een reuzenschildpad te rijden en nam uiteindelijk zelfs een jonge huisdierenschildpad mee naar Engeland.
- Darwin was niet zo dol op zeeleguanen en noemde ze in zijn aantekeningen ‘duivelse wezens’ en ‘walgelijke, onhandige hagedissen’.
- Charles Darwin was geen gelukkige zeeman en leed aan acute zeeziekte. Op de meeste eilanden zou hij de eerste zijn geweest die van boord ging en de allerlaatste die weer aan boord kwam.
- Terug in Engeland besteedde Darwin twintig jaar aan het formuleren van zijn ideeën en theorieën. Zijn onwil om te publiceren wordt verklaard door zijn christendom. Sterker nog, zelfs in 2 publiceerde hij zijn werk pas nadat hij had gehoord dat de Britse natuuronderzoeker Alfred Russell Wallace een soortgelijke theorie aan het ontwikkelen was.
Kortom, Charles Darwin en Galapagos zullen altijd samen herinnerd worden. Het was Darwins bezoek aan de eilanden dat zijn baanbrekende werk inspireerde en dat leidde tot de wereldwijde erkenning van deze unieke plek.
Darwins ontdekkingen veranderden voor altijd de loop van de natuurlijke historie en de wetenschap. Maar je hoeft geen geschiedenisfanaat of botanicus te zijn om vandaag de dag een kick te krijgen van de Galapagoseilanden. Het bewijs van zijn theorie is overal te zien. Het enige wat je nodig hebt is een beetje nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht.
De Galapagoseilanden blijven dezelfde ‘kleine wereld op zichzelf’ waar Darwin twee eeuwen geleden getuige van was. Waarom kom je het niet zelf bekijken?
